Als ouder weet je als geen ander hoe uitdagend het kan zijn om tieners te ondersteunen bij het omgaan met hun emoties. In een andere blog heb ik waardevolle tips gegeven hoe je je emotionele puber hier het best bij kunt begeleiden. Nu is het tijd om meer te delen over hoe ik hiermee werk met de tieners in mijn praktijk.
Ik geniet er elke keer weer van om getuige te mogen zijn van het emotionele groeiproces van de tieners!
Graag neem ik je mee in een stukje van dit groeiproces van deze gevoelige en krachtige tieners, waarbij ik enkele details heb aangepast om de anonimiteit te waarborgen. Ik laat zien hoe ik hen tijdens een sessie heb geholpen een stap verder te komen in hun proces.
Ontdek hoe eenvoudige, maar waardevolle materialen zoals yoghurtemmers en Playmobile poppetjes een tiener nieuwe inzichten kan geven!
1. Ordenen en grip terugkrijgen: de kracht van emotiekaartjes
Deze tiener van 14 jaar voelde soms zóveel tegelijk dat hij zich helemaal overspoelt voelde en daar erg angstig en somber van werd. Hij ervaarde zijn emoties dan als een heftige en grote donkere kluwen.
Ik vroeg hem of hij uit de stapel emotiekaartjes van het Lekker-in- je-Vel-spel de kaartjes kon uitkiezen die pasten bij de laatste keer dat hij zich zo overspoelt voelde.
Vervolgens gingen we de gevoelens ordenen; welke passen bij elkaar? Welke zijn fijn, welke niet? Welke heb je het meest, welke het minst?
Deze tiener ontdekte dat hij onder andere vaak heimwee, verdriet, spanning en eenzaamheid voelde maar op sommige momenten ook blijdschap en ontspanning. En dat ze niet allemaal evenveel en even vaak voorkwamen.
Nu we er woorden voor hadden gevonden konden we ook praten over waar deze gevoelens vandaan kwamen en welke behoeften eronder lagen. En hoe hij ermee om zou kunnen gaan.
Op deze manier werd de kluwen van emoties die deze tiener ervaarde overzichtelijker en daarmee ook minder donker en zwaar.
Hij kreeg weer grip op zijn emoties!
2. Uitbarstingen leren voorkomen: de kracht van yoghurtemmers 😉
Er kwam een tiener bij me die soms uit het niets uitbarstte in boosheid of paniek. Ze wist dan niet meer hoe ze met zichzelf en haar emoties om moest gaan en dat wilde ze heel graag bij mij komen leren.
Ik heb haar twee yoghurtemmers gegeven en een beker. Eén emmer was vol met water en de andere leeg. Ik vroeg haar welke dingen haar boos of angstig maakten op een dag, beginnend bij het opstaan.
En stel dat het water de hoeveelheid boosheid en angst is en de lege emmer de plek waar het in terecht komt, hoeveel water moet er dan van de volle emmer in de lege emmer?
Ze ging aan de slag met elke gebeurtenis, situatie, gedachte of opmerking die op een dag langs (kunnen) komen en haar een gevoel van boosheid of angst gaven. Het ene was een halve beker, iets anders twee volle bekers. Ze kon zien dat haar emmer soms halverwege de dag al bijna helemaal vol zat. En als er dan iets gebeurde wat voor nog één beker water erbij zorgde, dan was het niet gek dat de emmer overstroomde en ze dus erg boos werd of in paniek raakte. Dat kwam niet uit het niets.
Door het op deze manier inzichtelijk te maken en onder woorden te brengen, konden we ook praten over hoe je kunt voelen dat je emmer bijna vol is en wanneer je dan actie moet ondernemen. En wat kun je dan doen om de emmer weer wat leger te krijgen? Ook dit heeft ze uitgeprobeerd, en ze mocht zien dat dat ook lukte!
Dit meisje is thuis en op school verder gaan oefenen met het voelen van hoe vol de emmer is en op tijd actie ondernemen. En ze heeft mooie stappen gezet om uitbarstingen te voorkomen!
3. Veranderen van perspectief: de kracht van poppetjes
Als je vaak overspoelt wordt door emoties, of juist weinig meer voelt omdat je alle emoties wegduwt, is het mooi om even van perspectief te veranderen en te kijken naar jezelf op verschillende leeftijden; vroeger, nu en in de toekomst.
Bijvoorbeeld dit meisje van 15 jaar, dat gebukt ging onder gevoelens van stress, machteloosheid en verdriet.
Ik liet haar drie Playmobil poppetjes uitzoeken, een voor zichzelf als klein kind, een voor zichzelf nu en een voor zichzelf als volwassene. Ik gaf haar een stapeltje gekleurde vierkantjes en vroeg haar de kleuren uit te zoeken die ze vond passen bij de emoties van de verschillende poppetjes.
Ze koos een veelkleurig vlakje uit voor het kleinste poppetje; want zij voelde veel en alles was oké.
Voor zichzelf nu koos ze een blauw vlakje; want ze voelde zichzelf vaak vooral leeg.
Het volwassen poppetje zette ze op een geel vlakje, want die voelde zich gelukkig, vrij en stabiel.
Door hiernaar te kijken kon ze voor zichzelf erkennen dat ze een gevoelig meisje is, maar dat ze op dit moment haar connectie met haar gevoeligheid kwijt was geraakt omdat het teveel werd en ze niet wist hoe ze ermee om moest gaan.
En ze kon zien en voelen dat er hoop is; hoe ouder ze wordt, hoe beter ze kan leren omgaan met haar gevoelens en stabiel en gelukkig door het leven kan gaan.
Om deze hoop nog wat meer uit te lichten stelde ik haar nog een laatste vraag; wat zou de volwassene tegen de puber kunnen zeggen?
‘Je komt er wel!’
Wat een krachtige en mooie woorden.
Zo mocht deze tiener even zien en ervaren dat haar intense worsteling met haar emoties iets tijdelijks is en dat ze mag uitzien naar meer stabiliteit. Ze komt er wel!
Tot slot
Dit was een greep uit een aantal opdrachten die ik heb gedaan met de veel voelende tieners die bij me kwamen, maar er zijn nog veel meer mogelijkheden. Tijdens een coaching sessie kijk ik altijd naar wat bij de tiener en zijn/haar manier van doen en denken past!
Heb jij een tiener die veel denkt en veel voelt en hier soms door vast loopt? Gun je hem of haar ook nieuwe inzichten en handvatten?
Kijk dan even verder rond op mijn website en neem contact met me op als je meer wilt weten over wat ik voor jullie kan betekenen!
Met stralende groet ☀,
Tamar